மெய்ப்பொருள் நாயனார் - 2

சிவனடியார் வேடம் பூண்டால்
அவனடி பணிந்து நிற்பான்
அரசன் என்று அறிந்தவன் முத்தநாதன்;
அதனால் அவ்வேடமே அணிந்து,
அரசன் அருகில் சென்று,
கொன்று விட எண்ணினான்
கோழை முத்தநாதன்;


      மெய்யெலாம் நீறு பூசி
        வேணிகள் முடித்துக் கட்டிக்
      கையினிற் படைக ரந்த
        புத்தகக் கவளி யேந்தி
      மைபொதி விளக்கே யென்ன
        மனத்தினுட் கறுப்பு வைத்துப்
      பொய்தவ வேடங் கொண்டு
        புகுந்தனன் முத்த நாதன்.


அந்த நாளும் வந்தது;
தன் உடலெங்கும் சாம்பல்
தடவிக்கொண்டு,
தலை முடியைச் சுருட்டி
சடாமுடி அணிந்துக் கொண்டு,
திருநீறு பூசிக் கொண்டு,
தன் ஆடையில் ஒரு ஆயுதத்தை
மறைத்துக் கொண்டு,
மெய்ப்பொருளார் அரண்மனை நோக்கி
பொழுது சாய்ந்த பிறகு
புறப்பட்டான்;

வாயில் ஓம் நமசிவாய மந்திரம்
உரைத்துக்கொண்டு
வந்தவனை எந்த
வாயிற்காப்பாளனும்
வழிமறிக்கவில்லை, அவனை
வணங்கி
வரவேற்றனர்;
தடையின்றி உள்ளே செல்ல
தயக்கமின்றி அனுமதித்தனர்;

மெய்ப்பொருளாரின்
மெய்க்காப்பாளன் தத்தன்;
அரசனைக் காப்பதே
அவன் தன் கடமை என்று
அனுதினமும் எண்ணிச் செயலாற்றினான்;

அரசன் உறங்கச் சென்றபின்,
அரண்மனைக்குள் புகுந்தவனை
அந்தப்புரத்தில் நுழையமுடியாது
தடுத்தான் தத்தன்;
காவலன்
கண்ணுறங்கச் சென்ற வேளையில்
காண வந்தக் காலனைக் கொஞ்ச நேரம்
காத்திருக்கச் சொன்னான்;

                                                                        ( தொடரும் )